Agent Dianne over werken bij de politie

Bureau Arnhem-agent Dianne wilde altijd al agent worden, maar ging tóch eerst iets anders studeren: ‘Ik was beschermd opgevoed, dus moest eerst nog een beetje ‘streetwise’ worden!’ Bij sommige mensen is het al vanaf de wieg duidelijk: die gaat later bij de politie werken. Dat geldt ook voor Bureau Arnhem-agent Dianne: ‘Mijn oom was agent en die had geen moment rust als hij bij ons op visite was. “Mag ik je handboeien? Zit zo’n uniform lekker? Hoeveel boeven heb je gevangen?” Zo ging dat eindeloos door.’ Nu is ze sinds een jaar hoofdagent. Hoe bevalt dat?

Is het échte politiewerk in Arnhem net zo leuk als je dacht?

‘Zeker! Bij ons in de familie werken veel mensen bij de politie en bij defensie, dus ik wist al vroeg wat me ongeveer te wachten zou staan. In ieder geval geen negen-tot-vijf baan, iedere dag weer andere meldingen en avonturen en vaak naar buiten. Toch ben ik niet meteen na mijn havo naar de politieopleiding gegaan; ik wilde eerst nog wat meer kennis en levenservaring opdoen.’

Waarom dacht je dat je nog niet klaar was voor de politie?

‘Ik kom uit een christelijk gezin in een klein dorpje, en ben heel beschermd opgevoed. Ik wilde dus eerst iets meer meemaken, meer ervaring opdoen met mensen uit andere culturen en uit andere achtergronden dan die van mezelf. Daarom ben ik na mijn middelbare school gestart met een hbo-opleiding ‘Social Work’ in Zwolle. Daar zat natuurlijk wel een idee achter: als agent heb je veel te maken met mensen, dan is het fijn om goed te leren communiceren met uiteenlopende doelgroepen. Dat is wel gelukt ook; tijdens mijn stage kon ik terecht bij een instelling die ex-gedetineerden weer op weg helpt in de maatschappij. Dat was enorm waardevol.

Maar na twee jaar stapte je toch over?

‘Vooral die stage bevestigde eigenlijk mijn passie voor de politie. Ik realiseerde me dat je als agent nog meer mogelijkheden hebt om mensen bij te staan als het nodig is. In eerste instantie kwam ik niet door de selectie. Een aantal weken later bleek er toch een plekje over, waardoor ik ineens binnen drie maanden door de selectieprocedure moest zien te komen. Dat is gelukkig gelukt!’

Je kun dus eindelijk officieel agent gaan worden. Hoe heb je de politieopleiding beleefd?

‘Qua studiedruk viel het me mee, maar dat is voor iedereen natuurlijk weer anders. Vooral het eerste jaar vond ik zelf goed te doen, ondanks alle verschillende kanten van het vak die je je in korte tijd eigen moet maken. Verderop in de opleiding had ik wel wat meer verdieping verwacht. Maar dat kwam misschien ook omdat ik van het hbo af kwam. Maar afgezien van dat, moet je de politieopleiding natuurlijk ook echt zien als een basisopleiding, waarin je zeker alle bagage meekrijgt om het vak van agent uit te oefenen. De rest leer je van je collega’s in de praktijk.’

Je bent nu 23 jaar en officieel één jaar hoofdagent op het politiebureau in Arnhem. Hoe is dat in vergelijking met de droom die je vroeger had?

‘Ik heb er zeker geen spijt van! Het is precies wat ik ervan had gehoopt, hoewel ik in deze korte tijd al flink wat heftige zaken ben tegengekomen. Lijkvindingen, zelfdoding, reanimaties, ik sta er soms zelf ook wel van te kijken hoe heftig sommige zaken zijn. Gelukkig is er op het politiebureau en met de collega’s heel goed over te praten en als het nodig mocht zijn, staat er ook professionele hulp klaar. Dat voelt wel veilig, dat je weet dat je leidinggevende en de organisatie echt achter je staan als je ze nodig hebt.”

Heb je een voorbeeld van zo’n heftige zaak?

‘Er is in ieder geval één verhaal waarvan ik nu al weet dat ik het nooit meer ga vergeten. Er kwam een melding binnen van een woningbrand in een flat, op de derde verdieping. Ik ging daarop af met mijn collega en meteen riepen de buren al dat er nog iemand binnen was. Er kwam echter zoveel rook onder de voordeur door, dat via die kant naar binnen gaan veel te gevaarlijk zou zijn. We zijn toen via het balkon van de buurman gaan kijken of het huis nog via de andere kant te bereiken zou zijn. Daar kon je eigenlijk niet komen - zeker gezien de omstandigheden was het nauwelijks te doen om het andere balkon te bereiken. Maar we konden wel zien dat het huis helemaal in lichterlaaie stond en dat er iemand zwaar verbrand op het balkon lag.’

Wat doe je dan? Als je gaat helpen loop je zelf toch ook gevaar?

‘Dat is dus een afweging die je moet maken. Ik heb het goed doorgesproken met mijn collega en we hebben samen besloten tóch op dat andere balkon te klimmen. De vrouw in kwestie leefde nog wel, maar we zagen al dat ze waarschijnlijk niet meer te redden was. Dan roept een stemmetje in je hoofd: ‘Je kunt zo iemand toch niet helemaal alleen laten sterven?’ Uiteindelijk hebben we haar toch kunnen bereiken, hoewel we haar niet meer konden redden. Maar we zijn wel bij haar geweest. Het was een linke situatie, die ook voor ons heel anders had kunnen aflopen. Maar op zo’n moment maak je zelf een keuze.’

Valt dit onder de noemer ‘snel volwassen worden’ volgens jou?

‘Zeker. En als ik zie wat ik nu allemaal meemaak, dan ben ik ook heel blij dat ik ervoor heb gekozen om eerst wat meer te zien en mee te maken, voordat ik aan de opleiding begon. De aankomende jaren wil ik dit werk nog heel graag doen, veel ervaring op doen als agent. En daarna lijkt het me mooi om nog meer kennis op te doen. Gelukkig zijn er bij de politie zóveel mogelijkheden om verder te leren en allerlei manier om je te specialiseren, daar ga ik me op mijn gemakje eens in verdiepen. Maar tot die tijd ben ik blij dat ik mijn kinderdroom waar heb kunnen maken.’

Tot slot; heb je nog een tip voor mensen die heel graag agent willen worden?

‘Een tip die ik mensen wil meegeven die interesse hebben in werken bij de politie: ga eens kijken of je een keer een dienst mee kan draaien, of misschien zelfs wel een paar diensten. Ik had via mijn familie al een aardig inkijkje in de politiewereld, maar een dienst meedraaien geeft je écht een goed idee van wat het vak precies inhoudt. Stap gewoon naar binnen bij een bureau en vraag of er iets mogelijk is.’
Wil jij ook agent worden? Meld je aan voor de politieopleiding.
Of lees eerst de andere persoonlijke verhalen van agenten en politiestudenten